حسین شاهمرادی؛ مسعود صادقی؛ کوروش گودرزی؛ مهدی روزبهانی
چکیده
میل به طلاق، میزان تمایل و علاقهمندی زوجین به جدا شدن و گسستن روابط زناشویی است. در بررسی علت طلاق توجه به علل فردی و روانشناختی ازجمله میل به طلاق از اهمیت ویژهای برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رویکردهای تلفیقی هیجانمدار-گاتمن (GEF) و راهبردی-راهحلمحور (SSF) بر کاهش میل به طلاق در زوجین متقاضی طلاق توافقی بود. ...
بیشتر
میل به طلاق، میزان تمایل و علاقهمندی زوجین به جدا شدن و گسستن روابط زناشویی است. در بررسی علت طلاق توجه به علل فردی و روانشناختی ازجمله میل به طلاق از اهمیت ویژهای برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رویکردهای تلفیقی هیجانمدار-گاتمن (GEF) و راهبردی-راهحلمحور (SSF) بر کاهش میل به طلاق در زوجین متقاضی طلاق توافقی بود. بدین منظور از بین زوجینی که سال 1397 به مراکز مشاوره شهر پلدختر مراجعه کردند، شش زوج (12 نفر) متقاضی طلاق توافقی انتخاب شدند. در این پژوهش ازطرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شد. پروتکل درمانی رویکرد تلفیقی هیجانمدار-گاتمن و رویکرد تلفیقی راهبردی-راهحلمحور در دو تا چهار مرحله خط پایه، هشت تا ده جلسه مداخله و سه مرحله پیگیری اجرا شد و زوجها به پرسشنامه میل به طلاق (DDQ) پاسخ دادند. نتایج نشان داد میزان بهبودی در متغیر میل به طلاق در گروه رویکرد تلفیقی هیجانمدار-گاتمن در مرحله پس از درمان و پیگیری، 04/53 و 65 درصد و در گروه رویکرد تلفیقی راهبردی-راهحلمحور، 98/42 و 76/51 درصد بود. بر این اساس هردو رویکرد بر هدفهای درمان تأثیر داشتهاند. بنابراین نتیجه گرفته میشود که برای کاهش میل به طلاق در زوجین متقاضی طلاق توافقی میتوان از هردو رویکرد تلفیقی هیجانمدار-گاتمن و رویکرد تلفیقی راهبردی-راهحلمحور در جلسات درمانی و مشاروهای استفاده نمود.